Jest przedłużeniem ulicy Strążyskiej w Zakopanem, przez co dostęp do tej krótkiej, ale niezwykle malowniczej liczącej ledwie około 3 km długości doliny jest bardzo ułatwiony. Droga wytyczona jest wzdłuż potoku Strążyskiego. Ta łatwość komunikacyjna sprawia, że dolinę co roku odwiedza bardzo duża grupa turystów, także tych najmłodszych. Przez dolinę przebiega kilka szlaków turystycznych, m.in. jeden z najkrótszych prowadzących na Giewont.

 
Dolina Strążyska znajduje się w zachodniej części Polskich Tatr, między dwiema dolinami: za Bramką i ku Dziurze, a dominują w niej skały osadowe. Dolina powstała na linii uskoku tektonicznego biegnącego przez Tatry od źlebu Kirkora. Na jej obecny wygląd wpływ miał przepływający przez nią potok Strążyski. Najstarsze odnalezione dokumenty wzmiankujące o dolinie pochodzą z 1605 r., a nazwa Strążyska pojawia się już w 1669 r.
Dolina rozpoczyna się na wysokości Drogi pod Reglami, na przedłużeniu biegnącej od centrum Zakopanego ulicy Kasprusie a następnie ulicy Strążyskiej i prowadzi niemal pod północną ścianę masywu Giewontu.

Idąc wzdłuż potoku Strążyskiego (czerwonym szlakiem turystycznym), za parkingiem i przystankiem autobusowym, wchodzimy na teren Tatrzańskiego Parku Narodowego, o czym przypominają tablice informacyjne oraz kiosk, w którym wykupić musimy bilety wstępu. Po kilkuset metrach mijamy leśniczówkę TPN oraz piękne formy skalne, wśród których najbardziej znane są Kominy Strążyskie. Docieramy też do skały, w której znajduje się pamiątkowa tablica poświęcona Edwardowi Jelinkowi, jednemu z najwybitniejszych i największych chyba czeskich miłośników Tatr. Potem kilkukrotnie drewnianymi bądź kamiennymi mostkami przerzuconymi nad korytem potoku docieramy do niewielkiej Polany Strążyskiej (ok. 1050 m n.p.m.), pełnej m.in. polodowcowych głazów.

Tu znajdziemy skrzyżowanie szlaków turystycznych, w tym m.in. ten biegnący najkrótszą drogą na szczyt Giewontu.
Wiele lat temu zbocza doliny, porastające przez trawy, były terenem wypasu owiec (oficjalnie wypas zlikwidował TPN w 1961 roku). Jednak zdecydowana część terenów jest zalesiona (dodatkowo znaleziono tu stanowiska bardzo rzadkich gatunków roślin jak np. jarząb nieszypułkowy, sosna drzewokosa czy rozrzutka alpejska i irga kutnerowata.

Dolina jest jedną z najbardziej odwiedzanych części Polskich Tatr, z uwagi na jej dostępność i bliskość od Zakopanego oraz możliwość odpoczynku po wyczerpujących i długich wędrówkach wysokogórskich. Doskonale nadaje się również na rodzinny wypad z najmłodszymi. Stąd nie dziwi na szlaku widok wózków spacerowych. Każda pora roku jest dobra na zwiedzanie doliny, ale chyba najbardziej malownicza jest jesień.