Jest najwyższym wzniesieniem w północnej części Beskidu Śląskiego i zarazem szczytem granicznym między Polską a Czechami. Na samej jego kulminacji po stronie czeskiej znajduje się stalowa wieża widokowa wraz z małym bufetem. Samo wzniesienie jest dużym skrzyżowaniem pieszych szlaków turystycznych, którymi można osiągnąć m.in. Soszów Wielki, Stożek, Małą Czantorię czy kilka miejscowości po obu stronach granicy, w tym Ustroń, Nydek czy Trzyniec.

Wielka Czantoria to jeden z grzbietów Pasma Czantorii, należącego do Beskidu Śląskiego, wzdłuż którego biegnie granica Polski i Czech. Czantoria liczy 995 m n.p.m. i jest to zarazem najwyższe wzniesienie w północnej części Beskidu Śląskiego. Pasmo pokrywa wiele małych strumieni, stanowiących dopływy Wisły i Olzy. Przez Czantorię przechodzi główny wododział Polski, będący granicą między zlewiskami dwóch największych rzek: Wisły i Odry.

Nazwa „Czantoria” po raz pierwszy pojawia się w zapiskach w dyplomie księcia cieszyńskiego Adama Wacława z dnia 3 października 1615, w którym ten rozgranicza swoje posiadłości od dóbr Adama Goczałkowskiego z Goczałkowic. Później wielokrotnie znajdziemy ją zarówno w miejscowych księgach czy kronikach, by wreszcie w okresie rozkwitu turystyki pieszej, u schyłku XIX wieku nazwa ta na stałe wpisała się w strony licznych przewodników.
Cechą charakterystyczną wzniesienia są strome zbocza od wschodu i zachodu oraz roślinność, którą w większości stanowią lasy bukowe, świerkowo – jodłowe, z udziałem innych gatunków (m.in. jaworów, jesionów i modrzewi). Nie brakuje także trawiastych polan, zimą okupowanych nader chętnie przez miłośników „białego szaleństwa”.

A skoro o tych ostatnich mowa, to dla ich wygody pod koniec lat 60. tych poprzedniego stulecia wybudowano z Ustronia Polany kolej linową na polanę Stokłosica (w 2007. roku kolej została gruntownie zmodernizowana, dzięki czemu zwiększono jej przepustowość oraz bezpieczeństwo korzystających z niej osób). Dzięki temu wyciąg na Czantorię stał się jednym z najnowocześniejszych w Beskidach. W sąsiedztwie zbudowano letni tor saneczkowy, park linowy i sokolarnię a biegnącym nieopodal głównym czerwonym beskidzkim szlakiem im. Kazimierza Sosnowskiego po kwadransie szybkiego marszu można dojść na opisywany szczyt Wielkiej Czantorii.

Tam po czeskiej stronie kilka lat temu oddano do użytku blisko 30. metrową wieżę widokową, z której rozpościera się piękny widok m.in. na Beskid Morawsko – Śląski, Pogórze Śląskie i Górny Śląsk czy wreszcie dolinę rzeki Wisły (z widocznym na horyzoncie przy dobrej pogodzie jeziorem Goczałkowickim oraz miastami pogranicza). Czantoria Wielka stanowi duży węzeł szlaków turystycznych pozwalających piechurom osiągnąć sąsiednie szczyty bądź leżące u jej podnóża miejscowości.

Kilkaset metrów od szczytu, idąc równią w kierunku Małej Czantorii, natrafimy na schronisko turystyczne wybudowane w 1904 roku przez niemiecką organizację turystyczną – Beskidenverien (Stowarzyszenie Beskidzkie). W schronisku obok znakomitych wyrobów czeskich piwowarów, można też posilić się tradycyjnymi potrawami kuchni śląskiej naszych południowych sąsiadów.

Z Czantorią wiąże się też wiele legend, a wśród nich ta o śpiących rycerzach i ich trzystu koniach, którzy w olbrzymiej pozłacanej komnacie posadowionej we wnętrzu góry czekają, by w najtrudniejszych chwilach pomóc Śląskowi jako jego narodowe wojsko (do tej legendy nawiązuje wytyczona po polskiej stronie Ścieżka Rycerska).

Na szczyt Wielkiej Czantorii dotrzemy też pieszo, korzystając z wielu szlaków turystycznych. Najkrótszy z nich prowadzi z Ustronia Polany (ok. 1.45 godz.), i centrum Ustronia w dwóch wariantach. Pierwszy ok. 2.30 godz. (mijamy po drodze rezerwat przyrody „Czantoria”) i drugi nieco dłuższy przez Małą Czantorię – 3 godz. Czas przejścia skrócimy też korzystając z drugiej kolei linowej, wybudowanej z Ustronia Poniwiec na szczyt Małej Czantorii.