Ma 213 metrów długości i 178 szerokości, otacza go sześćdziesiąt kamienic ufundowanych przez patrycjuszy, w tym np. Kamienica pod Złotym Słońcem, pod Gryfami czy Siedmioma Elektorami i odchodzi od niego jedenaście ulic. Jest jednym z ulubionych miejsc spotkań mieszkańców i turystów odwiedzających stolicę Dolnego Śląska. Należy do największych dawnych placów targowych w naszym kraju, a jego centralne miejsce zajmuje gmach Nowego Ratusza.
Wrocławski główny plac miasta czyli Rynek zajmuje niemal cztery hektary powierzchni i obok oleckiego oraz krakowskiego należy do największych dawnych placów targowych w Polsce.

Przestrzeń Rynku wyznaczają kamienice ufundowane przez miejscowych patrycjuszy, a jedną z wyróżniających się budowli jest wybudowany w 1930 roku modernistyczny wieżowiec. Autorem projektu jest niemiecki architekt Heinrich Rump, który został zwycięzcą rozpisanego pod koniec 1929 roku konkursu.  

Po II wojnie światowej wygląd Rynku uległ pewnym modyfikacjom. Pojawił się na nim np. przeniesiony ze Lwowa pomnik wybitnego komediopisarza Aleksandra Fredry, a na początkach siódmej dekady ubiegłego wieku zlikwidowano trasy tramwajowe oraz znacznie ograniczono ruch innych pojazdów. Stanął też zrekonstruowany pręgierz, zniszczony podczas ostatniej wojny.

W XIX wieku powstał gmach nowego Ratusza, w którym obecnie mieści się sala posiedzeń rady miejskiej oraz gabinet prezydenta miasta. Natomiast w budynku dawnego ratusza znajdziemy oddział Muzeum Miasta Wrocławia.

Nieopodal od wejścia do wspomnianego stoją trzy, charakterystyczne dla miasta obiekty czyli krasnale oraz makieta Ratusza wykonana z brązu.
W zachodniej części placu znajdziemy fontannę zwaną Zdrojem. To przy niej, pręgierzu czy pomniku hrabiego Fredry najczęściej umawiają się wrocławianie czy odwiedzający to miasto turyści.

Na płycie Rynku organizowane są różnego rodzaju wydarzenia, w tym okazjonalne jarmarki.
W opracowaniu korzystałem z informacji zawartych na wroclaw.pl